`The making of...`

Sommigen zullen verbaasd zijn dat juist ik een boek heb geschreven, ik heb het altijd meer van de cijfers moeten hebben. Ik heb namelijk een wiskunde knobbel die mijn talendeuk vult. Uiteindelijk kwam het toch nog goed op school, dat dan weer wel. Een boek schrijven, hoe doe je dat? Hoe heb ik dat gedaan?

Ik ben begonnen met schrijven toen mijn brein behoorlijk in de war was. Er was duidelijk begeleiding nodig en ik was vastgelopen in het traditionele circuit. Ik ben gaan schrijven, om mijn brein te ordenen en tegen mezelf te praten. Een poging om structuur aan te brengen in de chaos in mijn hoofd, als gevolg van mijn hersenletsel.

Schrijven schrijven en nog eens schrijven, gewoon met pen en papier. Ik deed dit voor mezelf en het was destijds erg nuttig. Achtraf blijkt het een volgende stap in mijn acceptatie proces te zijn, overigens is dit een uitdagend proces dat terzijde.
In die periode ben ik via internet op zoek gegaan naar een manier om met mijn `issues` om te gaan en verklaringen te zoeken (ik ben dol op verklaringen), het bleek een langdurig traject te zijn.

Tijdens mijn zoektocht stuite ik op NLP, dit blijkt later mijn geestelijke redding geweest te zijn. Door mijn vedieping in NLP werd ik op het idee gebracht om naar een boekpresentatie te gaan van een boek wat is uitgegeven door Joost van der Leij, die ik `kende` vanwege mijn NLP bezigheden. Op de gezellige afsluitende borrel raakte ik in gesprek met Joost en we spreken af dat ik hem een email zal sturen met mijn verhaal.

Deze email is, achteraf gezien, de aanzet geweest tot het schrijven van `BreinStuk`. Uhhh? Enige tijd later bedenkt Joost dat hij bloggers zoekt voor het schrijven van artikelen over crisis nieuws...ik reageer en word aangenomen.

Het bloggen blijkt en bijzonder geschikte en leuke bezigheid te zijn die goed te combineren is met mijn hersenletsel (dit laatste is nogal een puntje voor mij, ik krijg er een puntbrein van). Eindelijk iets gevonden wat werkt!

Ik besluit om ook andere blogs te gaan schrijven over mijn uitdagingen en een website te bouwen voor deze blogs, www.amecblogs.nl is de naam (ik heb informatiekunde gestudeerd en programmeren zit in mijn bloed).

Niet lang daarna heb ik het met Joost over het schrijven van een boek, een autobiografie. Ik krijg wat tips en ga ermee aan de slag. Het leek me slim om blogs te gaan schrijven en deze aan elkaar te plakken, dan kan ik het tenminste overzien. Zo gezegd zo gedaan, toen ik voldoende `blogs` had heb ik alles uitgeprint en op volgorde gelegd.

Ik ben tijdens het schrijven ook op locatie gaan zitten met mijn laptop, zoals in het ziekenhuis waarover ik het heb in mijn boek. Dit om in de sfeer toen te komen en ik hoopte zo beter te kunnen schrijven. Ook ben ik schrijf-workshops gaan volgen, super leuk.

Op een gegeven moment dacht ik dat ik wel zo`n beetje klaar was en achteraf gezien begon het toen pas. Herschrijven, schrappen (dat is zoooo moeilijk), tips van meelezers en de redactie verwerken en je bent weer een behoorlijk aantal maanden verder. Toen kwam de fotoshoot voor de coverfoto. Mijn bovenbuurvrouw is visagiste en een goede vriendin is een professionele fotografe. De foto`s zijn genomen bij de muur van de flat waarin we wonen. Esther, onze derde dochter maakt een leuk topje. Het werd al met al een heuze thuis wedstrijd.

Nu ben ik van het type doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg en wil niet in het middelpunt van de belangstelling staan, maar dit was toch wel erg leuk om te doen...heel erg leuk. Uiteindelijk is daar BreinStuk!!!!