Lessen tijdens het schrijven.

Het schrijven van mijn boek BreinStuk heeft mij, naast een `echt` boek, meer opgeleverd.

In eerste instantie werkt het schrijven voor mij goed om mijn gedachten te ordenen en te analyseren, ik schreef, schreef en schreef, met pen en papier, het voelde erg veilig. Het heeft iets van geluidloos praten tegen jezelf. Niemand heeft het ooit gelezen, ik deed het voor mezelf, en later...heb ik alle schrijfels weggegooid. Ik zie het als mijn eerste oefening van de schrijfkunst.

Destijds heb ik er nog geen idee van dat deze schrijfels de eerste aanzet zullen zijn tot een boek, het ligt niet in de planning, het is geen voorbedachte rade.

Tijdens mijn zoektocht om goed om te gaan met mijn uitdagingen kom ik Joost van der Leij tegen en hij daagt me uit om blogs te gaan schrijven over economisch crisis nieuws. Als econoom zijnde spreekt dit onderwerp mij aan. Enige tijd later besluit ik om ook andere blogs te gaan schrijven...mijn schrijfmania is hier ontstaan.

Ik ga naar schrijfworkshops en –evenmenten, lees boeken en artikelen over schrijven en surf rond op het internet. Hiervan leer ik veel en gebruik de tips voor het schrijven van BreinStuk. Ook krijg ik tips van o.a. Joost (de uitgever), mijn redactrice Marie-José van Vliet en Agnes Lockefeer, tips waar ik wat mee kan en doe.

Ik leer veel over mezelf, heel veel. En niet alleen over mezelf maar ook over anderen en dit is weer handig voor bijvoorbeeld de communicatie. Ik leer hoe ik goed kan omgaan met tegenslag en frustratie, maar het belangrijkste is toch wel hoe ik onbeperkt kan leven met mijn beperkingen zodat ik het maximale uit mijn leven haal. Uiteindelijk blijken mijn beperkingen mijn kracht te zijn, in BreinStuk heb ik het over `de mogelijkheden van mijn onmogelijkheden`.

Ik ben op locatie gaan schrijven. Met mijn laptop onder mijn arm ga ik naar het ziekenhuis waar het allemaal begonnen is, om daar te gaan schrijven. Revalidatie centrum `De Hoogstraat` is net een verbouwingsactie gestart waardoor ik niet ter plekke kan gaan tikken. Daarnaast blijkt ook de bibliotheek een prima plaats te zijn om te schrijven.

Het allermeest heb ik thuis geschreven aan onze eigen eettafel met onze eigen Senseo onder handbereik, veel koffie...heel veel koffie (kost veel koffiepads dat dan weer wel).

Toen ik dacht dat ik wel zo`n beetje klaar was, bleek dit een grote misvatting te zijn. Het traject herschrijven begint dan namelijk, ik was hier niet op voorbereid.

Door het schrijven van BreinStuk zie ik mijn ziekte als voltooid verleden tijd, het acceptatieproces is klaar!

Samengevat, het schrijven van BreinStuk levert me veel wijze lessen en plezier op, het is nu al een succes!