Kortsluiting in mijn brein.

Mijn hersenletsel kreeg ik als bonus bij mijn ziekte, dit `hoorde` in mijn geval absoluut niet bij mijn ziektebeeld, het is een gevolg van. Vanwege een hartstilstand kreeg mijn brein even geen zuurstof en meteen was het raak, ik kreeg de BreinPrijs er als extraatje bij. Zoiets als kortsluiting in mijn brein.

Zoals te lezen is in BreinStuk zijn de gevolgen ernstig te noemen. Moeilijk om te accepteren en even zo moeilijk om een manier te vinden om ermee om te gaan. Hierin sta ik niet alleen want voor mijn naasten en omgeving is het soms ook een uitdaging. Gelukkig kan ik hier nu schrijven `soms`, dit was in het verleden namelijk `vaak`, heel erg vaak.

Dit hersenletsel heeft ondertussen de volwassen leeftijd bereikt en gedraagt zich ook volwassen. Het opvoeden is overigens een hele klus geweest zoals te lezen is in mijn boek.

Tegenwoordig, na het schrijven van BreinStuk, zet ik mijn hersenletsel in voor mijn (vrijwilligers)werk. Ik begeleid mensen met NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) met het computergebruik en ben regelmatig te vinden in woonservice centrum `Rietveld`, een woonvorm voor dementerende ouderen. Ook ben ik actief binnen hersenletsel.nl, zoals in een klankbordgroep en het meehelpen aan verschillende evenementen zoals lotgenotencontact en voorlichtingsdagen. Ik kan mij uitstekend verplaatsen in deze doelgroepen vanwege mijn eigen hersenletsel. Mijn salaris krijg ik uitbetaald in plezier, voldoening en energie. Bovendien ben ik ook nog eens heel zinvol bezig.